Alex* heeft sinds september een nieuwe baan. We hebben veel gesprekken gevoerd over ‘Ga je wel of niet vertellen dat je autisme hebt’. Je gunt iedereen een goede inwerkperiode want dat geeft minder stress en een goede basis. Voor mensen met autisme van onschatbare waarde en bepalend voor de motivatie en kwaliteit van het werk.
Je kan je voorstellen dat het elke keer weer een gegeven is om te overwegen. De angst dat je dan anders tegemoet getreden wordt of behandeld wordt is een terechte angst. Iedereen wil aangenomen worden om zijn/haar kwaliteiten en niet afgerekend worden op een diagnose en vermoedens van zaken die misschien niet zo vlot verlopen.
Als je kind gaat studeren is het voor iedereen een enorme omschakeling. Niet alleen voor de student maar ook voor de ouders. Waar sta je als ouder, hoe blijf jij erbij?.
Behalve het rooster, meestal met minder contacturen dan op de middelbare school, is ook de nieuwe verantwoordelijkheid die de student moet oppakken een grote verandering. Wat voorheen ouder(s) regelden moet de student nu zelf oppakken. Waar voorheen de ouders nog de extra oren en ogen waren, zijn zij nu niet meer het aanspreekpunt voor de opleiding. Anders gezegd de studies/opleidingen communiceren alleen via de student en niet meer rechtstreeks met de ouders.
Iedere vorm van contact met of door de ouders gaat via de student. Als ouder mag je altijd mee met het gesprek dat de student voert met de decaan of SLB’er (studieloopbaanbegeleider/mentor/coach/studieadviseur) mits je dochter of zoon dit op prijs stelt en toestaat. Wil je kind het gesprek alleen voeren dan krijg je het als ouder niet voor elkaar om alleen met iemand van de opleiding/studie te spreken.
Laatst was ik mee met het gesprek van een student met zijn SLB’er over de voortgang en mogelijkheden van het studiejaar. Zijn ouders hadden graag aanwezig willen zijn omdat het over zijn mogelijkheden ging maar hun zoon vond het genoeg dat ik aanwezig was. De ouders hebben de SLB’er nog een mail met hun visie en wensen gestuurd. Zij hadden dit met hun zoon besproken en hem in de cc gezet. De SLB’er heeft de mail met de student besproken en gevraagd of hij zijn ouders op de hoogte wil brengen van de inhoud van het gesprek.
Het blijft altijd belangrijk dat je als ouder mee blijft denken. Je zoon of dochter zal je steun zeker in het begin kunnen gebruiken. Alleen het regelen doe je als ouder nu niet meer zelf maar je helpt je kind dit zelf op te pakken.
Ook als je zoon/dochter de wens uitspreekt zelf de zaken te willen regelen en met de nieuwe start te laten zien dat hij/zij het alleen af kan, maak met elkaar afspraken dat je na een aantal weken samen bekijkt hoe het loopt. Maak er afspraken over, dat is beter dan alles los te laten want als het na een aantal maanden niet goed blijkt te lopen, kan het te laat zijn.
Maak jij je zorgen hoe het nu moet gaan nu je als ouder niet direct contact kan leggen met de opleiding? Weet dat je als ouder nog veel kan betekenen en jouw zoon/dochter kan ondersteunen tijdens de studie. Ik ontmoet veel ouders die verzuchten dat zij niet meer weten waar ze op moeten letten, waar de informatie te vinden en hoe zij deze nieuwe fase moeten aanpakken.
Herken jij dit ook van jezelf?
En dit is de reden waarom de training ‘Hoe blijf ik (er) bij?’ is ontstaan. Weet jij wat je kunt doen? Weet jij waar je op moet letten? Weet jij hoe je jouw kind kunt ondersteunen zodat het zich ontwikkelt naar stage en werk?
In de training “Hoe blijf ik (er) bij?” krijg je antwoorden. Het volgende wordt aangeboden:
De training vindt plaats in Leiden
Voor meer informatie en inschrijven, ga naar onderstaande link
https://schakelom.nl/training-ouders-hoe-blijf-er/#.XQiA_dMzZPs
Gisteren had ik een gesprek met een student met een studie coordinator. Een heel prettig gesprek waarin aangegeven werd waar de studie kan ondersteunen en wil meedenken met de student. Toch kreeg de student de opmerking: “Ja we denken met je mee en ik raad je aan te leren leven met ongemakkelijkheden want er zullen altijd zaken zijn in de organisatie die niet kloppen. Maar vertel me vooral wat je stoort”. Leren leven met ongemakkelijkheden, het lijkt zo makkelijk maar voor een student met autisme staat soms de wereld even op de kop.
De blogs en posts die ik schrijf, zijn ervaringen die iedere (aankomende) student tegenkomt. Ik krijg dan ook geregeld de opmerkingen “dat geldt voor mijn kind zonder autisme ook hoor”. Dat klopt. Alleen studenten zonder autisme kunnen misschien eerder schakelen en zich weer aan de nieuwe situatie aanpassen of meebewegen.
De zaken die voorbij komen zijn inderdaad dingen die studenten tegenkomen en mee moeten dealen. En dat is niet altijd even makkelijk en worden soms ook als onrechtvaardig ervaren. Dat vraagt veel van een student.
Ik merk dat er zaken zijn waar studenten met autisme heel goed mee kunnen omgaan en sommige zaken veroorzaken zoveel irritatie en boosheid dat het studeren en voorbereiden voor examens er onder lijden. En wat die zaken zijn, dat verschilt per persoon. Ieder heeft zo zijn vastigheden nodig en heeft zijn eigen flexibiliteit.
Veel studenten die ik begeleid zien de studie (universitair of hbo) vaak als een verlengde van de middelbare school. Sommigen zelfs als een soort moeten. Met dit concept in het hoofd schrikken ze van de andere dynamiek, de andere zelfstandigheid, en vooral niet te vergeten de andere manier van naar het rooster kijken. Deze verandering hadden ze niet zien aankomen. Het concept studeren blijkt andere vaardigheden en een andere tijdsindeling van studenten te vragen.
Als je minder contacturen hebt, worden de niet ingevulde uren door studenten als vrij gezien maar in feite zijn het zelfstudie uren. De studenten volgen een full time studie en dat wil niet zeggen dat het rooster full time gevuld is. Ook hier zijn enorme verschillen te zien per opleiding. Vooral studies waar practica bij horen, hebben een meer gevuld rooster. Ook de blokken/perioden van colleges lopen anders dan op de middelbare school. Sommige hogescholen hanteren wel de schoolvakanties, maar zeker niet alle.
De universiteiten kennen geen herfstvakantie en voorjaarsvakantie. Dat is soms een hele schok en kan tot veel boosheid en frustratie leiden. Wat betekent het voor de energie van de student met autisme? Maar ook wat betekent het voor jouw gezin als je bijvoorbeeld al jaren met elkaar op wintersport gaat?
Soms is er veel stress rond dit item omdat het als verrassing uit de lucht komt vallen en de vakantie al geboekt is. Voor sommige studenten is het niet te accepteren dat de vakanties anders zijn of vervallen.
Als ouder kan je al op de hoogte zijn van de vakantieperioden. De roosters van de meeste studies (universiteiten) staan openbaar op de website.
Bij de hogescholen is de algemene jaarplanning vaak op de website te vinden. De roosters worden meestal vlak voor de start van de periode gegeven aan de studenten. Als jouw kind gaat studeren, bereid hem/haar voor op dat andere ritme, andere vakantieperioden en veel zelfstudie. Als hier het gesprek al over gevoerd wordt, is de eerste schrik geweest voordat de studie begint. Dat is heel fijn want er komen nog heel veel nieuwe dingen op zijn/haar pad. De wereld staat even op de kop.
Wat zou het voor jou betekenen als je werkgever andere vakantieregelingen invoert. Dat is toch even slikken, of niet? Of word je boos?
Bekijk de informatie van de training en maak gebruik van de vroegboek aanbieding:
De open dagen op hogescholen en universiteiten zijn er weer. DE mogelijkheid om kennis te maken met de studie, het materiaal en het gebouw. Er zijn enthousiaste studenten en docenten aanwezig om de vragen van de bezoekers te beantwoorden en de studie toe te lichten. Je kan kennismaken met een college van de studie om een idee te krijgen hoe het er aan toe gaat. Maar voor leerlingen met autisme is het soms een hele opgave.
Leerlingen met autisme proberen deze dagen zoveel mogelijk te mijden. Zij zoeken de informatie liever op via internet. Ouders daarentegen willen wel graag zien hoe de studie georganiseerd is en willen zien waar hun kind eventueel terecht komt. Het gebeurt dan ook regelmatig dat de ouders het gesprek voeren en vragen stellen aan de studenten en docenten terwijl kun kind geduldig wacht totdat ze weer naar huis kunnen gaan. Je weet op dat moment niet wat er in hun hoofd omgaat. Maar het is duidelijk dat ze weg willen gaan. Het is voor hen een hele opgave.
Ja waar let je op als een open dag bezoekt? Waar ga je naar informeren? En als communiceren met onbekenden niet tot je favoriete bezigheid hoort, hoe pak je het dan aan?
Vorig jaar heeft Daan* een open dag bezocht. Hij zei tegen mij dat hij het wel zou gaan zien. Hij weet niet wat hij moet verwachten en weet ook niet wat hij moet doen. Hij wil zich absoluut niet voorbereiden. Daan kwam dan ook terug zonder veel informatie en hij vond het erg druk en een onoverzichtelijk gebouw. Van de opleiding had hij alleen de brochure meegenomen. Naar de boeken had hij niet gekeken want het was daar druk. Hij kon me ook niet vertellen of er Engelse boeken bij waren terwijl hij het belangrijk vindt dat het materiaal in het Nederlands is.
Heel begrijpelijk dat hij het een onoverzichtelijk gebouw vond. In een nieuwe omgeving is het even zoeken waar je moet zijn. De open dagen worden goed bezocht en het is dan ook erg druk. Je moet soms wachten voordat je een vraag kan stellen of kan luisteren wat een student je te vertellen heeft. Of je moet even wachten om de studieboeken te kunnen inzien.
Wat Daan is overkomen, gebeurt bij heel veel leerlingen met autisme. Het is daarom raadzaam om je wel goed voor te bereiden om een open dag te bezoeken. Bespreek samen (als ouder, begeleiding/coaches) wat je wilt bekijken, vragen of weten.
Bepaal ook welke opleidingen je wilt gaan bezoeken en daarmee bedoel ik ga gericht naar 1 of 2 opleidingen. Een rondje langs veel studies heeft geen zin. Je weet dan niet meer waar je op moet letten. Houd het behapbaar.
Stel eens wat vragen over bijvoorbeeld:
Wil je nog meer tips om je voor te bereiden op studeren bekijk dan ook de informatie van de
*Daan is niet de echte naam van de student.